Mission San Francisco de Asís (Mission Dolores)

Miejscowości w prowincji San Francisco

Bond of the City and County of San Francisco, wydany 1. października 1863 r.

Najwcześniejsze archeologiczne dowody zamieszkiwania człowieka na terytorium San Francisco pochodzą z 3000 r. p.n.e. Grupa Yelamu z Ohlone zamieszkała w kilku małych wioskach, gdy 2 listopada 1769 r., pierwsza udokumentowana europejska wizyta w Zatoce San Francisco, pod przewodnictwem Dona Gaspar de Portolá, przybyła na teren hiszpańskiej imprezy badawczej. Siedem lat później, 28 marca 1776 r., Hiszpanie ustanowili prezydencję San Francisco, a następnie misję Mission San Francisco de Asís (Mission Dolores), utworzoną przez hiszpańskiego odkrywcę Juana Bautistę de Anza.

Widok San Francisco 1846-47

Mapa badania wybrzeża Stanów Zjednoczonych z 1853 roku

Po uzyskaniu niepodległości od Hiszpanii w 1821 r. region ten stał się częścią Meksyku. Pod rządami Meksyku system misji stopniowo się kończył, a jego ziemie zostały sprywatyzowane. W 1835 r. William Richardson, naturalny obywatel meksykański, urodzony po angielsku, zbudował pierwsze niezależne miejsce zamieszkania, w pobliżu kotwicowiska łodzi wokół dzisiejszego Placu Portsmouth. Wraz z Alcalde Francisco de Haro przedstawił plan uliczny dla rozszerzonej osady, a miasto Yerba Buena zaczęło przyciągać osadników amerykańskich. Komodor John D. Sloat zdobył Kalifornię dla Stanów Zjednoczonych 7 lipca 1846 roku, podczas wojny meksykańsko-amerykańskiej i kapitan John B. Montgomery przybył, by zażądać Yerby Buena dwa dni później. Yerba Buena została nazwana San Francisco 30 stycznia przyszłego roku, a Meksyk oficjalnie oddał terytorium USA pod koniec wojny w 1848 roku. Pomimo atrakcyjnej lokalizacji jako port i baza morska, San Francisco nadal było niewielką osiedlą o nieprzyjaznej geografii.

Francis Samuel Marryat, Hilltop z San Francisco, Kalifornia, Patrząc w kierunku zatoki, 1849. M. & N. Chromolitogram Hanhart

Port San Francisco w 1851

Gorączka Złota w Kalifornii przyniosła powódź poszukiwaczy skarbów (znaną jako "czterdzieści dziewięciu", jak w "1849"). Z chlebem z kwaśnego chleba w holu, prospektorzy gromadzili się w San Francisco nad rywalem Benicia, zwiększając liczbę ludności z 1 000 w 1848 r. do 25 000 w grudniu 1849 r. Obietnica wielkiego bogactwa była tak silna, że załogi przybywających statków opuściły i pobiegły na złote pola, pozostawiając za sobą las masztów w porcie San Francisco. Niektóre z tych około 500 opuszczonych statków były wykorzystywane w czasach składowania, salonów i hoteli; wiele osób pozostało do zgnicia, a niektóre zatopiono, aby ustalić tytuł do podwodnej części. Do 1851 r. przystań została rozciągnięta do zatoki przez nabrzeże, podczas gdy budynki wznosiły się na stosach między statkami. Do 1870 roku Yerba Buena Cove została wypełniona, aby stworzyć nową ziemię. Statki pochowane są niekiedy narażone, gdy kopane są fundamenty nowych budynków.

Kalifornia szybko uzyskała państwowość w 1850 r., a wojsko USA zbudowało Fort Point w Golden Gate i fort na Alcatraz Island, aby zabezpieczyć zatokę San Francisco. Srebrne odkrycia, w tym Comstock Lode w Nevadzie w 1859 r., doprowadziły do dalszego szybkiego wzrostu populacji. Z hordami poszukiwaczy szczęścia, które przelatują przez miasto, powszechna była bezprawia, a część miasta na wybrzeżu Barbary zyskała rozgłos jako raj dla przestępców, prostytucji i hazardu.

Przedsiębiorcy starali się wykorzystać bogactwo generowane przez Gorączkę Złota. Pierwszymi zwycięzcami był sektor bankowy, z założeniem Wells Fargo w 1852 r. i Banku Kalifornijskiego w 1864 r. Rozwój portu w San Francisco oraz ustanowienie w 1869 r. dostępu lądowego do wschodniego systemu kolei USA poprzez nowo ukończoną kolej pacyficzną (budowa której miasto niechętnie wspierało) przyczyniły się do uczynienia obszaru zatoki centrum handlu. Levi Strauss, zaspokajając potrzeby i gusty rosnącej populacji, otworzył firmę produkującą suche towary i Domingo Ghirardelli rozpoczął produkcję czekolady. Chińscy imigranci uczynili miasto kulturą wielobotową, przyciągniętą do "Starej Złotej Góry", tworząc miejską dzielnicę Chinatown. W 1870 r. mieszkańcy Azji stanowili 8% ludności. Pierwsze kablowe samochody przewoziły San Franciscans na Clay Street w 1873. Morze Wiktoriańskie zaczęło nabierać kształtów, a przywódcy społeczni prowadzili kampanię na rzecz przestronnego parku publicznego, czego efektem były plany dotyczące Golden Gate Park. San Francisco zbudowało szkoły, kościoły, teatry i wszystkie cechy życia obywatelskiego. Presidio rozwinęło się w najważniejszą amerykańską instalację wojskową na wybrzeżu Pacyfiku. Do 1890 r. ludność San Francisco zbliżyła się do 300 000, co uczyniło z niej ósme największe miasto w USA. Około 1901 r. San Francisco było głównym miastem znanym ze swojego flamboyant stylu, kameralnych hoteli, ostentacyjnych rezydencji na Nob Hill i kwitnącej sceny sztuki. Pierwszą epidemią dżumy w Ameryce Północnej była plaga San Francisco w latach 1900-1904.

O 5:12 18 kwietnia 1906 roku, poważne trzęsienie ziemi nawiedziło San Francisco i północną Kalifornię. Gdy budynki upadały z wstrząsających, pęknięte linie gazowe zapłonęły pożary, które rozprzestrzeniły się w mieście i przez kilka dni spłonęły z kontroli. Z powodu braku sieci wodociągowych, Korpus Armijny Prezydenta próbował opanować inferno, dynamizując bloki budynków w celu stworzenia przecinek przeciwpożarowych. Ponad trzy czwarte miasta leżało w ruinach, włączając w to prawie wszystkie centrum miasta. Współczesne relacje donoszą, że życie straciło 498 osób, choć według współczesnych szacunków liczba ta wynosi kilka tysięcy. Ponad połowa ludności 400 000 miast pozostała bezdomna. Uchodźcy osiedlili się tymczasowo w prowizorycznych wioskach namiotowych w Golden Gate Park, Presidio, na plażach i w innych miejscach. Wielu uciekło na stałe do East Bay.

"Nie w historii nowoczesne imperialne miasto zostało tak całkowicie zniszczone. San Francisco zniknęło." Jack London po trzęsieniu ziemi i pożarze w 1906 roku

Pałac Sztuk Pięknych na wystawie Panama-Pacyfik 1915

Odbudowa była szybka i prowadzona na wielką skalę. Odrzucając połączenia, by całkowicie odtworzyć sieć uliczną, San Francisco zdecydowało się na szybką. Włoski Bank Amadeo Gianniniego, który później został Bankiem Ameryki, udzielił pożyczek wielu osobom, których źródła utrzymania zostały zniszczone. W 1910 r. powstało wpływowe Stowarzyszenie Planowania i Badań Miejskich San Francisco (SPUR), którego celem było rozwiązanie problemu jakości mieszkań po trzęsieniu ziemi. Trzęsienie ziemi przyspieszyło rozwój zachodnich dzielnic, które przetrwały pożar, w tym wyżyn Pacyfiku, gdzie wielu bogatych mieszkańców miasta odbudowało swoje domy. Z kolei zniszczone posiadłości Nob Hill stały się wielkimi hotelami. Ratusz znów powstał w wspaniałym stylu Beaux Arts, a miasto świętowało odrodzenie na międzynarodowej wystawie Panama-Pacyfik w 1915 roku.

W tym czasie San Francisco zbudowało jedną z najważniejszych infrastruktury. Inżynier cywilny Michael O'Shaughnessy został zatrudniony przez burmistrza San Francisco James Rolph jako główny inżynier miasta we wrześniu 1912 r. w celu nadzorowania budowy zbiornika Twin Peaks, tunelu Stockton Street, tunelu Twin Peaks, kolei miejskiej w San Francisco, pomocniczego systemu zaopatrzenia w wodę i nowych kanałów. System tramwajowy San Francisco, którego linie J, K, L, M i N przetrwają dziś, został doprowadzony do końca przez O'Shaughnessy w latach 1915-1927. To O'Shaughnessy Dam, Hetch Hetchy Reservoir i Hetch Hetchy Aqueduct miały największy wpływ na San Francisco. Obfite zaopatrzenie w wodę umożliwiło San Francisco rozwój w mieście, w którym się obecnie znajduje.

Budowa mostu zatokowego w 1935 roku zajęła czterdzieści miesięcy.

W następnych latach miasto umocniło swoją pozycję jako kapitał finansowy; w następstwie katastrofy na rynku giełdowym w 1929 r. żaden bank z siedzibą w San Francisco nie zawiódł. To właśnie w szczytowym momencie Wielkiego Kryzysu San Francisco podjęło dwa wielkie projekty inżynierii lądowej i wodnej, jednocześnie budując most w Zatoce San Francisco-Oakland i most Golden Gate, kończąc je odpowiednio w 1936 i 1937 r. W tym okresie wyspa Alcatraz, była armia, rozpoczęła służbę jako federalne więzienie o zaostrzonym rygorze, w którym mieszkają znani więźniowie, tacy jak Al Capone, oraz Robert Franklin Stroud, Birdman of Alcatraz. San Francisco obchodziło później odzyskany grandeur na targach World's fair, Międzynarodową ekspozycję Golden Gate w latach 1939-40, tworząc wyspę Treasure w środku zatoki, aby ją pomieścić.

USS San Francisco paruje pod mostem Golden Gate w 1942, podczas II wojny światowej.

W czasie II wojny światowej okręt Hunters Point Naval Shipyard stał się centrum działalności, a Fort Mason stał się głównym portem załadunku dla członków służby wysyłających do Pacific Theater of Operations. Eksplozja miejsc pracy przyciągnęła do tego obszaru wiele osób, zwłaszcza afrykańskich Amerykanów. Po zakończeniu wojny wielu żołnierzy powracających ze służby za granicą i cywilów, którzy pierwotnie przybyli do pracy, postanowiło zostać. Karta Narodów Zjednoczonych tworząca Organizację Narodów Zjednoczonych została opracowana i podpisana w San Francisco w 1945 r., a w 1951 r. traktat z San Francisco przywrócił pokojowe stosunki między Japonią a siłami alianckimi.

Projekty zagospodarowania przestrzennego w latach 1950-tych i 1960-tych obejmowały powszechne niszczenie i rewitalizację zachodnich dzielnic oraz budowę nowych autostrad, z których tylko kilka krótkich segmentów zostało zbudowanych przed zatrzymaniem przez opozycję kierowaną przez obywateli. Początek konteneryzacji sprawił, że małe piry w San Francisco stały się przestarzałe, a działalność związana z ładunkiem przeniosła się do większego portu w Oakland. Miasto zaczęło tracić miejsca pracy w przemyśle i zwróciło się do turystyki jako najważniejszego segmentu swojej gospodarki. Na przedmieściach nastąpił szybki wzrost, a w San Francisco nastąpiły znaczące zmiany demograficzne, ponieważ duże grupy białej populacji opuściły miasto, co zahamowała rosnąca fala imigracji z Azji i Ameryki Łacińskiej. W latach 1950-1980 miasto straciło ponad 10 procent ludności.

W tym czasie San Francisco stało się magnesem dla amerykańskiej kontrkultury. Pisarze Beat Generation podsycali renesans w San Francisco i skupili się na północnej plaży w 1950. Hippies przyleciał do Haight-Ashbury w latach 1960-tych, osiągając szczyt z 1967 latem miłości. W 1974 roku morderstwa Zebry pozostawiły co najmniej 16 osób martwych. W latach 1970. miasto stało się centrum ruchu praw homoseksualnych, wraz z pojawieniem się "Castro" jako miejskiej gej wioski, wyborem Harvey'a Mleka do Rady Organów Nadzoru i jego zabójstwem, wraz z zabójstwem burmistrza George'a Moscone'a w 1978 roku.

Bank of America ukończył 555 California Street w 1969 r., a Piramida Transamerica została ukończona w 1972 r., co wywołało falę "Manhattanizacji", która trwała do końca 1980 r., czyli okres rozległego rozwoju w centrum. W latach 1980. odnotowano również dramatyczny wzrost liczby bezdomnych w mieście, problem, który pozostaje do dziś, pomimo wielu prób rozwiązania tego problemu. Trzęsienie ziemi w Loma Prieta w 1989 r. spowodowało zniszczenie i utratę życia na całym obszarze Zatoki. W San Francisco trzęsienie ziemi poważnie zniszczyło struktury w dzielnicach Marina i South of Market i przyspieszyło wyburzenie zniszczonej autostrady Embarcadero i znacznej części uszkodzonej autostrady centralnej, co pozwoliło miastu odzyskać miasto Embarcadero jako swój historyczny nabrzeże śródmieścia i ożywić sąsiedztwo Doliny Hayes.

W ciągu ostatnich dwóch dziesięcioleci przemysł internetowy zaczął napędzać dwa boom. Po pierwsze, boom dot-com z lat 1990., firmy startowe ożywiły gospodarkę San Francisco. Do miasta przeniosło się wielu przedsiębiorców i programistów aplikacji komputerowych, a następnie profesjonalistów zajmujących się marketingiem, projektowaniem i sprzedażą, zmieniając krajobraz społeczny w miarę jak niegdyś uboższe dzielnice stały się coraz bardziej zróżnicowane. Zapotrzebowanie na nowe mieszkania i przestrzeń biurową wywołało drugą falę wysokiego wzrostu, tym razem w dzielnicy South of Market. Do 2000 r. ludność miasta osiągnęła nowe rekordy, przekraczając poprzednie rekordy z 1950 r. Gdy bańka pękła w 2001 r., wiele z tych przedsiębiorstw się złożyło i zwolniono ich pracowników. Jednak wysoka technologia i przedsiębiorczość pozostają w centrum gospodarki San Francisco. Do połowy lat 2000. (dekada) rozpoczął się boom mediów społecznościowych, gdzie San Francisco stało się popularnym miejscem dla biur technologicznych i miejscem zamieszkania dla osób zatrudnionych w firmach z Doliny Krzemowej, takich jak Apple i Google.

Budynek pocztowy stacji promów, Armor & Co. Building, Atherton House i YMCA Hotel są zabytkowymi budynkami wśród dziesiątków historycznych miejsc w mieście, zgodnie z listami National Register of Historic Places w San Francisco.

Półwysep San Francisco

San Francisco położone jest na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych na północnym końcu Półwyspu San Francisco i obejmuje znaczne odcinki Oceanu Spokojnego i Zatoki San Francisco w jego granicach. Kilka malowniczych wysp - Alcatraz, Wyspa Skarbów i sąsiadująca wyspa Yerba Buena oraz małe części wyspy Alameda, Wyspa Czerwona Skała i Wyspa Anioła - są częścią miasta. Obejmują one również niezamieszkane Wyspy Farallon, 27 mil (43 km) na morzu na Oceanie Spokojnym. W granicach miasta kontynent tworzy w przybliżeniu "kwadrat o długości 7 mil", wspólny lokalny kolokwializm odnoszący się do kształtu miasta, chociaż jego całkowita powierzchnia, w tym woda, wynosi prawie 232 mil kwadratowych (600 km²).

Samochody poruszają się po Lombard Street do zjazdowego rosyjskiego wzgórza.

W granicach miasta jest ponad 50 wzgórz. Niektóre dzielnice nazywane są po wzgórzu, na którym się znajdują, w tym Nob Hill, Potrero Hill i Russian Hill. W pobliżu geograficznego centrum miasta, na południowy zachód od centrum miasta, znajduje się seria mniej zaludnionych wzgórz. Twin Peaks, para wzgórz tworząca jeden z najwyższych punktów miasta, tworzy punkt widokowy. Najwyższe wzgórze San Francisco, Mount Davidson, ma wysokość 928 stóp (283 m) i jest ograniczone 103-metrowym (31 m) wysokim krzyżem zbudowanym w 1934 r. Dominującym obszarem jest Sutro Tower, duża czerwono-biała wieża nadawania programów radiowych i telewizyjnych.

Niedaleko San Andreas i Hayward Faults są odpowiedzialne za dużą aktywność trzęsień ziemi, chociaż żadne z nich nie przechodzi przez samo miasto. Uskok San Andreas spowodował trzęsienia ziemi w latach 1906 i 1989. Trzęsienia ziemi o niewielkim nasileniu występują regularnie. Zagrożenie poważnymi trzęsieniami ziemi odgrywa dużą rolę w rozwoju infrastruktury miasta. Miasto zbudowało pomocniczy system wodociągowy i wielokrotnie ulepszało swoje przepisy budowlane, wymagając modernizacji starszych budynków i wyższych standardów technicznych dla nowych budowli. Jednakże nadal są tysiące mniejszych budynków, które są podatne na trzęsienia ziemi. USGS opublikowało prognozę trzęsienia ziemi w Kalifornii, która modeluje wystąpienie trzęsienia ziemi w Kalifornii.

Linia brzegowa San Francisco wyrosła poza granice naturalne. Całe dzielnice, takie jak Marina, Mission Bay i Hunters Point, jak również duże części Embarcadero, znajdują się na obszarach składowiska odpadów. Wyspa Skarbów została zbudowana z materiału wykopanego z zatoki, a także z materiału powstałego w wyniku wykopania tunelu Yerba Buena przez wyspę Yerba Buena podczas budowy mostu zatokowego. Takie tereny są zazwyczaj niestabilne podczas trzęsień ziemi. Wynikające z tego upłynnienie gleby powoduje znaczne szkody w wybudowanym na niej mieniu, co udowodniono w dzielnicy Marina podczas trzęsienia ziemi w Loma Prieta w 1989 r. Większość naturalnych cieków wodnych miasta, takich jak Islais Creek i Mission Creek, została przebudowana i zbudowana, chociaż Komisja ds. Infrastruktury Publicznej bada propozycje na światło dzienne lub odbudowuje kilka dziur.

Miasto

W centrum San Francisco, widziany z Twin Peaks, w październiku 2006

W centrum San Francisco, widziany z Twin Peaks o zmierzchu, w grudniu 2009

Widok z lotu ptaka z zachodu w kwietniu 2018 r. San Francisco jest widziane na pierwszym planie, z Oakland w tle.

Dzielnice

Chinatown w San Francisco jest najstarszym i jednym z największych w Ameryce Północnej.

Historyczne centrum San Francisco to północno-wschodni kwadrant miasta zakotwiczonego przez Market Street i nabrzeże. To właśnie tutaj dzielnica finansowa jest skoncentrowana, z Union Square, głównym dzielnicą handlowo-hotelową i Tenderloin w pobliżu. Samochody kablowe przewożą jeźdźców w stromych nachyleniach do szczytu Nob Hill, niegdyś w domu miejskich tykoonów biznesowych, aż do atrakcji turystycznych nabrzeża Fisherman's Wharf, i piotra 39, gdzie wiele restauracji ma kraba Dungeness z wciąż aktywnego sektora rybołówstwa. Również w tym kwadrancie znajduje się Rosyjski Wzgórze, dzielnica mieszkalna z słynną ulicą Lombard; North Beach, Małe Włochy miasta i dawne centrum Beat Generation; i Telegraph Hill, który ma Coit Tower. Wzgórze Rosyjskie i North Beach to Chinatown w San Francisco, najstarsze Chinatown w Ameryce Północnej. Południowy Rynek, który był kiedyś jądrem przemysłowym San Francisco, uległ znacznemu przebudowie po budowie Oracle Park i napływie nowych firm. Nowe drapacze chmur, żywe strychy i kondominia trafiają do tego obszaru. Dalszy rozwój ma miejsce na południu w obszarze Mission Bay, byłego podwórka kolejowego, który ma teraz drugi kampus uniwersytetu w Kalifornii, San Francisco i Chase Center, który otworzył w 2019 roku jako nowy dom Golden State Warriors.

Na zachód od centrum miasta, przez Van Ness Avenue, leży duża zachodnia dzielnica, która powstała z dużą populacją Ameryki Afrykańskiej po II wojnie światowej. Western Addition jest zazwyczaj podzielony na mniejsze dzielnice, w tym na Dolinę Hayes, Fillmore i Japonię, która była niegdyś największym miastem Japonii w Ameryce Północnej, ale ucierpiała, gdy jej mieszkańcy z Japonii zostali przymusowo usunięci i przeszkoleni podczas II wojny światowej. Western Addition przetrwało trzęsienie ziemi z 1906 roku, gdzie wiktorianie byli w dużej mierze nienaruszeni, w tym słynne "Malowane panie", stojące obok placu Alamo. Na południu, w pobliżu centrum geograficznego miasta znajduje się Haight-Ashbury, słynnie kojarzony z kulturą hippisowską z lat 1960. Haight jest teraz domem dla niektórych drogich butików i kilku kontrowersyjnych sklepów łańcuchowych, choć nadal zachowuje jakąś bohemijską postać.

Wieżowce są powszechne w północno-wschodnim San Francisco, centrum miasta.

Na północ od zachodniego uzależnienia znajduje się Pacific Heights, zamożna dzielnica, w której znajdują się domy zbudowane przez zamożnych San Francisco w następstwie trzęsienia ziemi w 1906 r. Bezpośrednio na północ od Pacific Heights, stojącego przed nabrzeżem, znajduje się Marina, dzielnica popularna wśród młodych profesjonalistów, która została zbudowana na terenach zregenerowanych z Zatoki.

Piramida Transamerica była najwyższym budynkiem w San Francisco do 2016 roku, kiedy to wieża Salesforce przekroczyła go.

W południowo-wschodnim kwadrancie miasta znajduje się dystrykt Misyjny - zaludniony w 19 wieku przez Kalifornię i imigrantów z klasy robotniczej z Niemiec, Irlandii, Włoch i Skandynawii. W latach 1910. w Misji osiedliła się fala imigrantów z Ameryki Środkowej, a w latach 1950. zaczęli dominować imigranci z Meksyku. W ostatnich latach gentryfikacja zmieniła demografię części Misji z Latino na dwudziestu profesjonalistów. Jedna Dolina na południowy zachód i Bernalne Wzgórza na południe są coraz popularniejsze wśród młodych rodzin z dziećmi. Na wschód od Misji znajduje się dzielnica Potrero Hill, w większości dzielnica mieszkalna, w której znajdują się szerokie widoki na centrum San Francisco. Na zachód od Misji, obszar historycznie znany jako Dolina Eureka, obecnie nazywana powszechnie Castro, był niegdyś obszarem należącym do klasy robotniczej, skandynawskim i irlandzkim. Stała się pierwszą w Ameryce Północnej gejowską wioską, a teraz jest centrum gejowskiego życia w mieście. Dystrykt Excelsior położony w pobliżu południowej granicy miasta jest jednym z najbardziej zróżnicowanych pod względem etnicznym dzielnic w San Francisco. Głównie Afroamerykański Bayview-Hunters Point w odległym południowo-wschodnim zakątku miasta jest jednym z najbiedniejszych dzielnic i cierpi na wysoki wskaźnik przestępczości, chociaż obszar ten był przedmiotem kilku rewitalizujących i kontrowersyjnych projektów odnowy miast.

Budowa tunelu Twin Peaks w 1918 r. połączyła południowo-zachodnie dzielnice z centrum poprzez tramwaj, przyspieszając rozwój Zachodniego Portalu oraz w pobliżu zamożnego Forest Hill i St. Francis Wood. Dalej na zachód, rozciągając się aż do Oceanu Spokojnego, a na północ do Golden Gate Park, leży rozległy dystrykt Sunset, duży obszar klasy średniej o populacji głównie azjatyckiej. W północno-zachodnim kwadrancie miasta znajduje się Richmond, głównie okolica klasy średniej na północ od Golden Gate Park, zamieszkała przez imigrantów z innych części Azji, a także wielu imigrantów z Rosji i Ukrainy. Obszary te są znane jako "Avenues". Oba te dzielnice dzielą się czasem na dwa regiony: Outer Richmond i Outer Sunset mogą odnosić się do bardziej zachodnich części ich okręgu, a wewnętrzna Richmond i wewnętrzna Sunset mogą odnosić się do bardziej wschodnich części.

Wiele pirów pozostawało niedbale przez lata, aż do czasu, gdy rozbiórka autostrady Embarcadero otworzyła centrum nabrzeża, umożliwiając przebudowę. Centralna część portu, Budynek promowy, mimo że nadal odbiera dojazd promem, została przywrócona i przebudowana jako rynek turystyczny.

Klimat

W San Francisco panuje ciepło-letni klimat śródziemnomorski (Köppen Csb) charakterystyczny dla wybrzeży Kalifornii, charakteryzujący się wilgotnymi, łagodnymi zimy i suchymi latami. Pogoda San Francisco jest silnie uzależniona od chłodnych prądów Oceanu Spokojnego po zachodniej stronie miasta oraz od wody zatoki San Francisco na północ i wschód. Dzięki temu temperatury wahają się i uzyskują wyjątkowo łagodny klimat przez cały rok, przy niewielkich sezonowych wahaniach temperatury.

Mgła jest regularnym elementem święta San Francisco.

Wśród głównych miast USA, San Francisco ma najzimniejszą średnią dzienną, najwyższą i najniższą temperaturę dla czerwca, lipca i sierpnia. W lecie wznoszące się gorące powietrze w dolinach wewnętrznych Kalifornii tworzy obszar niskiego ciśnienia, który przyciąga wiatry z wysokości północnego Pacyfiku przez Złotą Bramę, co tworzy charakterystyczne dla miasta chłodne wiatry i mgły. Mgła jest mniej widoczna we wschodnich dzielnicach oraz późnym lecie i wczesnym jesieni. W rezultacie najcieplejszym miesiącem roku jest średnio wrzesień, a średnio październik jest cieplejszy niż lipiec, zwłaszcza w dzień.

Ze względu na ostrą topografię i wpływy morskie San Francisco wykazuje wiele różnych mikroklimatów. Wysokie wzgórza w centrum geograficznym miasta są odpowiedzialne za 20% odchylenie rocznych opadów deszczu w różnych częściach miasta. Chronią również dzielnice bezpośrednio na wschód od mgły, a czasami bardzo zimne i wietrzne warunki panujące w okręgu Sunset; dla tych, którzy mieszkają po wschodniej stronie miasta, San Francisco jest słoneczniejsze, ze średnią 260 jasnych dni i tylko 105 pochmurnych dni rocznie.

Temperatury osiągają lub przekraczają 80 °F (27 °C) średnio tylko 21 i 23 dni w roku, odpowiednio, w centrum i na Międzynarodowym Porcie Lotniczym w San Francisco (SFO). Okres suchy od maja do października jest łagodny do ciepłego, a we wrześniu normalna średnia temperatura miesięczna osiąga najwyższą temperaturę w temperaturze 62,7 °F (17,1 °C). Okres deszczowy od listopada do kwietnia jest nieco chłodniejszy, a normalna średnia miesięczna temperatura osiąga najniższą w styczniu w temperaturze 51,3 °F (10,7 °C). Średnio 73 dni deszczowych rocznie, a średnie roczne opady to 23,65 cala (601 mm). Różnice w opadach z roku na rok są duże. Powyżej przeciętnych lat deszczowych często kojarzy się z ciepłymi warunkami El Niño na Pacyfiku, podczas gdy lata suche często występują w zimnych wodach La Niña. W 2013 r. (rok La Niña) w centrum San Francisco odnotowano rekordową ilość opadów, wynoszącą 5,59 cala (142 mm), gdzie od 1849 r. prowadzone są rejestry. Snowfall w mieście jest bardzo rzadki, z zaledwie 10 mierzalnymi akumulacjami zarejestrowanymi od 1852 r., ostatnio w 1976 r., kiedy to do 5 cali (130 mm) spadł na Twin Peaks.

Najwyższa zarejestrowana temperatura na oficjalnej stacji obserwacyjnej National Weather Service w centrum (obecnie w budynku United States Mint) wynosiła 106 °F (41 °C) 1 września 2017 r. Najniższa zarejestrowana temperatura wynosiła 27 °F (-3 °C) 11 grudnia 1932 r. National Weather Service zapewnia pomocną pomoc wizualną, przedstawiającą informacje zawarte w poniższej tabeli, aby wyświetlać wizualnie po miesiącu typowe temperatury w ciągu roku, temperatury z ubiegłego roku i rejestrować temperatury.

San Francisco wchodzi w zakres strefy odporności roślin USDA 10b.

Flora i Fauna

Historycznie, tule elk były obecne w hrabstwie San Francisco, na podstawie archeologicznych dowodów na szczątki elka w co najmniej pięciu różnych północnoamerykańskich szelach: w Hunter's Point, Fort Mason, Stevenson Street, Market Street i Yerba Buena. Być może pierwszy rekord obserwatora historycznego pochodzi z wyprawy De Anza 23 marca 1776. Herbert Eugene Bolton napisał o obozie ekspedycyjnym w Mountain Lake, niedaleko południowego końca dzisiejszego prezydio: - Wokół chodziły jelenie pasące, i rozrzucone tu i owdzie były poroże wielkiego łosia. Ponadto, kiedy Richard Henry Dana, Jr. odwiedził Zatokę San Francisco w 1835 roku, pisał o ogromnych stadach elkowych w pobliżu Golden Gate: w dniu 27 grudnia "...przyjechaliśmy do kotwicy przy ujściu zatoki, pod wysokim i pięknie pochyłym wzgórzem, na którym gromadziły się stada setek i setek czerwonych jeleni. "czerwony jeleń" to europejski termin "elk"], a stag, z jego rozgałęzionymi poroślami, krążył wokół...", chociaż nie jest jasne, czy to była strona Marin czy San Francisco.

Amerykańskie Biuro Spisu Spisowego szacuje, że od 1 lipca 2019 r. populacja San Francisco wyniesie 881 549 osób, a gęstość zaludnienia wynosi 18 838/m kw. Z gęstością zaludnienia na Manhattanie, San Francisco jest drugim pod względem gęstości zaludnienia dużym miastem amerykańskim, za Nowym Jorkiem, wśród miast liczących ponad 200.000 mieszkańców, i piątym pod względem zaludnienia okręgiem USA, po czterech z pięciu dzielnic Nowego Jorku.

San Francisco jest częścią pięciohrabskiego obszaru statystycznego San Francisco-Oakland-Hayward, CA Metropolitan Statistical Area, regionu liczącego 4,7 miliona osób i służy jako tradycyjny punkt kontaktowy w dziedzinie demografii. Jest również częścią większego 14-hrabskiego obszaru statystycznego San Jose-San Francisco-Oakland, obszaru statystycznego CA o łącznej populacji ponad 9,6 miliona, co czyni go piątym co do wielkości w Stanach Zjednoczonych od 2018 r.

Rasa, pochodzenie etniczne, religia i języki

W San Francisco mieszka mniejszość mniejszościowa, ponieważ białko niehiszpańskie stanowi mniej niż połowę populacji, czyli 41,9%, w porównaniu z 92,5% w 1940 r. Począwszy od spisu ludności w 2010 r., skład etniczny i ludność San Francisco obejmowały: 390,387 białych (48%), 267,915 azjatów (33%), 48,870 afrykańskich Amerykanów (6%) i innych. Występowało 121 744 Latynosów i Latynosów z każdej rasy (15%).

W 2010 r. mieszkańcy chińskiego pochodzenia stanowili największą pojedynczą grupę mniejszości etnicznych w San Francisco, stanowiącą 21% ludności; inne grupy azjatyckie to Filipińczycy (5%) i Wietnamczycy (2%). Ludność chińskiego pochodzenia jest najbardziej skupiona w Chinatown, w dystrykcie Sunset i w dzielnicy Richmond, podczas gdy Filipińczycy są najbardziej skoncentrowani w Crocker-Amazon (który jest położony w pobliżu Filipińskiej społeczności Daly City, która ma jedno z najwyższych stężeń Filipinos w Ameryce Północnej), jak również w SoMa. W dzielnicy Tenderloin mieszka duża część ludności wietnamskiej miasta, a także firmy i restauracje, które są znane jako mały Sajgon miasta.

Głównymi grupami latynoskimi w mieście były grupy meksykańskich (7%) i salwadorskich (2%) przodków. Ludność hiszpańska jest najbardziej skoncentrowana w dystrykcie Misyjnym, dystrykcie Tenderloin i dystrykcie Excelsior. Procent mieszkańców Latynosów w mieście jest mniejszy niż połowa stanu. Ludność Amerykanów afrykańskich w San Francisco stanowi 6% ludności miasta. Odsetek afrykańskich Amerykanów w San Francisco jest podobny do odsetka Kalifornii. Większość czarnej ludności miasta zamieszkuje dzielnice Bayview-Hunters Point, Visitacion Valley i dzielnicy Fillmore.

Mapa rozkładu rasowego w San Francisco Bay Area, 2010 U.S. Census. Każda kropka to 25 osób: Biały, czarny, azjatycki, hiszpański lub inny (żółty)

Według badań przeprowadzonych w 2014 r. przez Pew Research Centre, największe ugrupowania religijne w metropolii San Francisco to chrześcijanie (48%), a następnie chrześcijanie bez religii (35%), hindusi (5%), Żydzi (3%), buddyści (2%), muzułmanie (1%) i różne inne religie mają mniejsze zwolenniki. Według tego samego badania przeprowadzonego przez Pew Research Centre, około 20% mieszkańców tego obszaru to protestanci, a 25% to osoby wyznające przekonania katolickie. Tymczasem 10% mieszkańców metropolitalnego San Francisco określa się jako agnostyków, a 5% jako ateistów.

Od 2010 r. 55% (411,728) mieszkańców San Francisco mówiło tylko po angielsku w domu, podczas gdy 19% (140,302) mówiło po chińsku (głównie tajwańsku i kantońsku), 12% (88,147) po hiszpańsku, 3% (25,767) po tagalsku i 2% (14,017) po rosyjsku. Ogółem 45% (342,693) mieszkańców San Francisco mówiło w domu językiem innym niż angielski.

Klastrowanie etniczne

San Francisco posiada kilka znanych chińskich, meksykańskich i filipińskich dzielnic etnicznych, w tym Chinatown i Mission District. Badania zebrane na temat grup imigrantów w mieście pokazują, że ponad połowa ludności azjatyckiej w San Francisco urodziła się z Chin (40,3%) lub Filipin (13,1%), a z Meksykańskiej populacji 21% z nich urodziło się z Meksyku, co oznacza, że są to osoby, które niedawno wyemigrowały do Stanów Zjednoczonych. W latach 1990-2000 liczba zagranicznych mieszkańców wzrosła z 33% do prawie 40%, w tym samym okresie w regionie Metropolitalnym San Francisco napłynęło 850 000 imigrantów, co plasuje się na trzecim miejscu w Stanach Zjednoczonych po Los Angeles i Nowym Jorku.

Edukacja, gospodarstwa domowe i dochody

Ze wszystkich głównych miast w Stanach Zjednoczonych, San Francisco ma drugi co do wielkości odsetek mieszkańców z dyplomem ukończenia studiów, za Seattle. Ponad 44% dorosłych ma stopień licencjata lub wyższy. Najwyższy wskaźnik w San Francisco wynosił 7,031 na kilometr kwadratowy, czyli ponad 344,000 absolwentów na 46,7 mili kwadratowych miasta (121 km2).

W San Francisco szacuje się najwyższy odsetek osób homoseksualnych i lesbijskich w 50 największych miastach USA, na 15%. W San Francisco znajduje się również najwyższy odsetek gospodarstw domowych tej samej płci w każdym hrabstwie amerykańskim, przy czym obszar Zatoki charakteryzuje się większym stężeniem niż jakikolwiek inny obszar metropolitalny.

San Francisco plasuje jedną trzecią amerykańskich miast w średnim dochodzie domowym o wartości 2007 65 519 dolarów. Mediana dochodu rodzinnego to 81 136 dolarów. Emigracja rodzin klasy średniej opuściła miasto, gdzie odsetek dzieci jest niższy niż w jakimkolwiek innym dużym mieście amerykańskim, a w 2018 r. populacja psów przekroczyła liczbę 115 000 dzieci. Wskaźnik ubóstwa w mieście jest o 12% niższy niż średnia krajowa. Bezdomność jest chronicznym problemem w San Francisco od początku lat 1970. Uważa się, że miasto ma największą liczbę bezdomnych mieszkańców na jednego mieszkańca w każdym dużym mieście USA.

W mieście jest 345 811 gospodarstw domowych, z czego: 133,366 gospodarstw domowych (39%) stanowiły osoby fizyczne, 109,437 (32%) były małżeństwami przeciwnej płci, 63,577 (18%) miało dzieci poniżej 18 roku życia, 21,677 (6%) było małżeństwem przeciwnej płci, a 10,384 (3%) były małżeństwami lub związkami małżeńskimi tej samej płci. Średnia wielkość gospodarstwa domowego wynosiła 2,26; średni rozmiar rodziny wynosił 3,11. 452 986 osób (56%) mieszkało w wynajmowanych mieszkaniach, a 327 985 osób (41%) mieszkało w lokalach mieszkalnych zajmowanych przez właścicieli. Mediana wieku ludności miasta wynosi 38 lat.

San Francisco "ogłosiło się w 1989 r. miastem sanktuarium, a urzędnicy miejscy wzmocnili stanowisko w 2013 r. rozporządzeniem "Należyty proces dla wszystkich". Posłowie uważają, że należy dążyć do tego, by w przyszłości nie dochodziło do dyskryminacji imigrantów. Miasto wydaje kartę identyfikacyjną rezydenta niezależnie od statusu imigracyjnego kandydata.

Bezdomność

Bezdomność, historycznie, jest głównym problemem w mieście i w dzisiejszych czasach pozostaje coraz większym problemem.

W 2017 r. w mieście oficjalnie policzono 7 500 bezdomnych, z czego dwie trzecie miało do czynienia z poważnymi problemami zdrowotnymi, takimi jak choroby psychiczne czy HIV. Miasto San Francisco dramatycznie zwiększa wydatki na złagodzenie kryzysu bezdomności: wydatki wzrosły o 241 mln USD w latach 2016-17 do 275 mln USD w porównaniu z budżetem w wysokości zaledwie 34 mln USD w roku poprzednim. W latach 2017-18 budżet przeznaczony na walkę z bezdomnością, z której większość jest przeznaczona na budowę nowych schronisk i zwiększenie możliwości, wyniósł 305 mln USD.

W styczniu 2018 r. specjalna sprawozdawczyni ONZ ds. bezdomności, Leilani Farha, oświadczyła, że podczas wizyty w mieście była "całkowicie zszokowana" kryzysem bezdomności w San Francisco. Porównała "godne pożałowania warunki" obozów dla bezdomnych, których była świadkiem na ulicach San Francisco, z tymi, które widziała w Bombaju.

Według akademickiego Roba Wilsona, San Francisco jest globalnym miastem, statusem, który przestarzał do popularności miasta podczas Gorączki Złota w Kalifornii. Miasta te charakteryzują się grupowaniem etnicznym, siecią łączności międzynarodowej oraz konwergencją innowacji technologicznych. Globalne miasta, takie jak San Francisco, są uważane za złożone i wymagają wysokiego poziomu talentu, jak również dużych mas pracowników o niskich zarobkach. Podział powstaje w mieście osiedli etnicznych, zazwyczaj niższych klas, i drogich w nowo rozwiniętych budynkach. To z kolei tworzy populację wysoko wykształconych osób fizycznych i pracowników fizycznych, z których wielu to imigranci i którzy obaj są przyciągani do coraz większej liczby dostępnych możliwości. Konkurencja o te możliwości napędza wzrost i adaptację w centrach światowych.

W San Francisco funkcjonuje zróżnicowana gospodarka usługowa, a zatrudnienie obejmuje szeroki zakres usług profesjonalnych, w tym usługi finansowe, turystykę i (coraz częściej) zaawansowane technologie. W 2016 r. około 27% pracowników było zatrudnionych w służbach zawodowych; 14% w przypadku rekreacji i gościnności; 13% w usługach publicznych; 12% w edukacji i opiece zdrowotnej; 11% w handlu, transporcie i usługach użyteczności publicznej; i 8% w działalności finansowej. W 2017 r. PKB w obszarze metropolitalnym pięciu hrabstw San Francisco wzrósł o 3,4% do 501 mld USD. Ponadto w 2017 r. łączny obszar statystyczny 14-hrabstwa San Jose-San Francisco-Oakland miał PKB w wysokości 907 mld USD, plasując się na 3. miejscu wśród CSA i przed wszystkimi krajami z wyjątkiem 16. Od 2017 r. powiat San Francisco był 7. hrabstwem o najwyższym dochodzie w Stanach Zjednoczonych (spośród 3 142), z dochodem osobistym na mieszkańca w wysokości 119 868 USD. Hrabstwo Marin, bezpośrednio na północ nad mostem Golden Gate, oraz powiat San Mateo, bezpośrednio na południe na Półwyspie, były odpowiednio 5. i 9. hrabstwem o najwyższym dochodzie.

California Street w dystrykcie finansowym

Dziedzictwo Gorączki Złota w Kalifornii przekształciło San Francisco w główne centrum bankowe i finansowe Zachodniego Wybrzeża na początku XX wieku. Ulica Montgomery w dzielnicy finansowej stała się znana jako "Wall Street of the West", dom przy Banku Rezerwy Federalnej San Francisco, siedziba korporacyjna Wells Fargo oraz miejsce niedziałającej obecnie Pacific Coast Stock Exchange. Bank of America, pionier w udostępnianiu usług bankowych dla klasy średniej, został założony w San Francisco i w latach 1960., zbudował przełomowy nowoczesny wieżowiec przy ulicy Kalifornia 555 dla swojej siedziby korporacyjnej. Wiele dużych instytucji finansowych, banków wielonarodowych i firm kapitału podwyższonego ryzyka ma siedzibę w miejscowości lub posiada siedzibę główną w regionie. Dzięki ponad 30 międzynarodowym instytucjom finansowym, sześciu firmom z listy Fortune 500 i dużej infrastrukturze wsparcia usług profesjonalnych — w tym prawu, stosunkom publicznym, architekturze i projektowaniu — San Francisco jest oznaczone jako miasto Alpha(-) World City. Indeks Globalnych Centrów Finansowych z 2017 r. sklasyfikował San Francisco jako szóste najbardziej konkurencyjne centrum finansowe na świecie.

Alcatraz otrzymuje rocznie 1,5 miliona odwiedzających.

Od lat 1990. gospodarka San Francisco zróżnicowała się od finansowania i turystyki w kierunku rozwijających się dziedzin badań w dziedzinie zaawansowanych technologii, biotechnologii i medycyny. Miejsca pracy związane z technologią stanowiły zaledwie 1 procent gospodarki San Francisco w 1990 r., wzrosły do 4 procent w 2010 r. i szacowane na 8 procent do końca 2013 r. San Francisco stało się centrum firm rozpoczynających działalność w Internecie w bańce dot-com z lat 1990., a następnie w boomie mediów społecznościowych pod koniec lat 2000. (dekada). Od 2010 r. w San Francisco, w porównaniu z pobliską Doliną Krzemową, nastąpił wzrost udziału inwestycji w kapitał podwyższonego ryzyka, co przyciągnęło w 2013 r. 423 funduszy o wartości 4,58 mld USD. W 2004 r. miasto zatwierdziło zwolnienie z podatku od wynagrodzeń dla przedsiębiorstw biotechnologicznych w celu wspierania wzrostu w sąsiedztwie Mission Bay, na terenie drugiego kampusu i szpitala Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Francisco (UCSF). W serwisie Mission Bay mieści się Centrum Medyczne UCSF, Kalifornijski Instytut Medycyny Regeneracyjnej, Kalifornijski Instytut Bionauki Ilościowej i Gladstone Institutes, a także ponad 40 prywatnych przedsiębiorstw zajmujących się naukami przyrodniczymi.

Statki zadokowane w Piotrze 3, w tle z drapaczami chmur w okręgu finansowym

Najwyższym pracodawcą w mieście jest sam rząd miejski, zatrudniający 5,6% (31,000+ osób) siły roboczej w mieście, a następnie UCSF zatrudniający ponad 25 000 pracowników. Największym pracodawcą w sektorze prywatnym jest firma Salesforce, zatrudniająca od 2018 r. 8 500 pracowników. Małe przedsiębiorstwa zatrudniające mniej niż 10 pracowników i firmy prowadzące działalność na własny rachunek stanowią 85% zakładów miejskich, a liczba zatrudnionych w San Francisco przez firmy zatrudniające ponad 1 000 pracowników spadła o połowę od 1977 r. Rozwój krajowych sieci sprzedaży detalicznej pudełek i formuł do miasta został celowo utrudniony przez konsensus polityczny i obywatelski. W celu wykupienia małych prywatnych przedsiębiorstw w San Francisco i zachowania wyjątkowej osobowości handlowej miasta, Komisja ds. Małych Przedsiębiorstw rozpoczęła w 2004 r. kampanię reklamową mającą na celu utrzymanie większego udziału dolarów detalicznych w lokalnej gospodarce, a Rada Organów Nadzoru wykorzystała kodeks planowania, aby ograniczyć dzielnice, w których placówki handlu detalicznego mogą założyć sklep, co potwierdzili wyborcy z San Francisco. Jednak do 2016 r. małe firmy oceniły San Francisco na niskim poziomie w badaniu dotyczącym przyjazności dla biznesu.

Podobnie jak wiele amerykańskich miast, w San Francisco w 1969 r. w sektorze produkcyjnym zatrudniano prawie 60 000 pracowników, ale prawie cała produkcja pozostała dla tańszych lokalizacji do lat 1980. Począwszy od 2014 r. w San Francisco odnotowano niewielki wzrost liczby miejsc pracy w sektorze produkcyjnym, przy czym od 2011 r. liczba miejsc pracy w 500 przedsiębiorstwach wzrosła dwukrotnie. Największym pracodawcą w branży produkcyjnej w mieście jest Anchor Brewing Company, a największym zyskiem jest Timbuk2.

Technologia

San Francisco stało się centrum rozwoju gospodarczego opartego na technologii w okresie boomu internetowego lat 1990. i nadal zajmuje ważne miejsce w światowej sieci miast. Intensywny rozwój w kierunku "nowej gospodarki" sprawia, że przedsiębiorczość staje się bardziej technologiczna. W latach 1999-2000 wskaźnik wzrostu zatrudnienia wyniósł 4,9%, tworząc ponad 50 000 miejsc pracy w firmach technologicznych i w produkcji treści internetowych.

W drugim boomie technologicznym napędzanym przez media społecznościowe w połowie lat 2000., San Francisco stało się miejscem, w którym firmy takie jak Apple, Google, Facebook i Twitter mogą bazować na swoich biurach technologicznych i mieszkać dla swoich pracowników. Od tego czasu zatrudnienie w sektorze technologii nadal rośnie. W 2014 r. zatrudnienie w sektorze technologii w San Francisco wzrosło o prawie 90% w latach 2010-2014, co spowodowało, że w tym samym okresie wskaźnik wzrostu w Dolinie Krzemowej wyniósł 30%.

Dominacja sektora technologicznego w obszarze Zatoki jest uznawana na arenie międzynarodowej i nadal przyciąga nowe przedsiębiorstwa i młodych przedsiębiorców z całego świata. San Francisco jest obecnie powszechnie uważane za najważniejsze miasto na świecie dla nowych technologii. W regionie zainwestowano ostatnio w kapitał podwyższonego ryzyka o 7 miliardów dolarów. Firmy startowe zatrudniają dużą liczbę dobrze wykształconych osób, które chcą pracować w przemyśle technologicznym, i tworzą populację miast o wysokim poziomie koncentracji wykształcenia. Ponad 50% San Francisco posiada 4-letni dyplom uniwersytecki, plasując miasto wśród najwyższych poziomów wykształcenia w kraju i na świecie.

Turystyka i konwencje

Turystyka jest jedną z największych gałęzi przemysłu sektora prywatnego w mieście, która odpowiada za więcej niż jedno na siedem miejsc pracy w mieście. Częste przedstawianie miasta w muzyce, filmie i kulturze popularnej sprawiło, że miasto i jego cechy charakterystyczne są rozpoznawalne na całym świecie. W 2016 r. przyciągnęła ona piątą największą liczbę zagranicznych turystów z każdego miasta w Stanach Zjednoczonych. W 2016 roku do San Francisco przybyło ponad 25 mln gości, co oznacza wzrost gospodarczy o 9,96 mld USD. Dzięki dużej infrastrukturze hotelowej i światowej klasy placówce konferencyjnej w centrum Moscone, San Francisco jest popularnym miejscem spotkań i konferencji odbywających się corocznie.

Lombard Street jest popularnym celem turystycznym w San Francisco, znanym ze swojej "okrucieństwa".

Wśród najpopularniejszych atrakcji turystycznych w San Francisco, które odnotowano w kanale podróży, znajduje się Most Golden Gate i Park Plac Alamo, który jest domem dla słynnych "Malowanych Kobiet". Oba te lokalizacje były często wykorzystywane jako zdjęcia krajobrazowe dla trafionego amerykańskiego sitcom Full House. Jest też ulica Lombard, znana z jej "okrucieństwa" i rozległych widoków. Turyści odwiedzają również Piotra 39, który oferuje jadalnie, zakupy, rozrywkę i widoki na zatokę, foki do kąpieli słonecznych i słynną wyspę Alcatraz.

San Francisco oferuje również turystom kulturalne i wyjątkowe nocne życie w swoich dzielnicach.

Budynek promowy wzdłuż Embarcadero

Nowy projekt terminalowy w Pier 27 otworzył 25 września 2014 r. jako zamiennik starego Pier 35. Trasy z San Francisco zwykle obejmują rejsy wycieczkowe na Alaskę i Meksyk.

Wzmożone zainteresowanie zorganizowaniem się w San Francisco, charakteryzujące się utworzeniem centrów konferencyjnych takich jak Yerba Buena, działało jako źródło w lokalnej gospodarce turystycznej i doprowadziło do wzrostu w branży hotelarskiej: "W 1959 r. miasto posiadało mniej niż trzydzieści trzysta pokoi pierwszej klasy; do 1970 r. liczba ta wynosiła dziewięć tysięcy; a do 1999 roku było ich ponad trzydzieści tysięcy. Modyfikacja okręgu Castro przyczyniła się do rozwoju gospodarki turystycznej w San Francisco.

Boutiques wzdłuż ulicy Fillmore na Pacyfiku

Chociaż Okręg Finansowy, Union Square i Fisherman's Wharf są dobrze znane na całym świecie, San Francisco charakteryzuje się także licznymi, bogatymi kulturowo, obszarami ulic, w których znajdują się dzielnice o różnym zastosowaniu, zakotwiczone wokół centralnych korytarzy handlowych, do których mogą chodzić zarówno mieszkańcy, jak i goście. Ze względu na te cechy San Francisco zajmuje drugie "najbardziej walkable" miasto w Stanach Zjednoczonych w rankingu Walkscore.com. W wielu dzielnicach znajdują się różne firmy, restauracje i miejsca, które odpowiadają codziennym potrzebom mieszkańców, a jednocześnie służą wielu odwiedzającym i turystom. W niektórych dzielnicach występują butiki, kawiarnie i nocne życie, takie jak Union Street w Cow Hollow, 24 Street w Noe Valley, Valencia Street w Misji, Grant Avenue w North Beach i Irving Street w Inner Sunset. Podejście to miało szczególnie wpływ na ciągły rozwój południowego sąsiedztwa rynku, w którym przedsiębiorstwa i usługi sąsiedzkie rosną wraz z wysokimi gospodarkami.

Wysokie temperatury otaczają Ogród Yerba Buena, na południe od rynku.

Od lat 1990. zapotrzebowanie na wykwalifikowanych pracowników technologii informacyjnych z lokalnych startupów i pobliskiej Doliny Krzemowej przyciągnęło pracowników z całego świata i stworzyło wysoki standard życia w San Francisco. Wiele dzielnic, które były niegdyś klasą niebiesko-kołnierzykową, środkową i niższą, generuje się, ponieważ wiele tradycyjnych dzielnic biznesu i przemysłu miasta doświadczyło renesansu spowodowanego przebudową Embarcadero, w tym dzielnice South Beach i Mission Bay. Wartości miejskie i dochód gospodarstwa domowego wzrosły do jednego z najwyższych w kraju, tworząc dużą i dużą restaurację, sklepy i rozrywkę. Zgodnie z przeprowadzonym w 2014 r. badaniem jakości życia w miastach na świecie San Francisco charakteryzuje się najwyższą jakością życia w każdym mieście USA. Jednak ze względu na wyjątkowo wysoki koszt życia wiele rodzin średniej i niższej klasy opuściło miasto na przedmieścia Zatoki lub do centralnej doliny Kalifornii. Do 2 czerwca 2015 r. mediana czynszu wynosiła aż 4 225 USD. Wysokie koszty utrzymania wynikają po części z restrykcyjnych przepisów dotyczących planowania, które ograniczają budowę nowych budynków mieszkalnych.

Międzynarodowy charakter San Francisco, który cieszy się od jego powstania, jest obecnie kontynuowany przez dużą liczbę imigrantów z Azji i Ameryki Łacińskiej. 39% mieszkańców San Francisco urodziło się za granicą, a w San Francisco znajduje się wiele dzielnic, w których znajdują się firmy i instytucje obywatelskie, które zajmują się nowymi przybyszami. W szczególności pojawienie się wielu etnicznych Chińczyków, które przyspieszyły początek lat 1970., uzupełniło ugruntowaną od dawna społeczność historycznie zamieszkującą Chinatown w całym mieście i przekształciło doroczną chińską paradę noworoczną w największe tego typu wydarzenie na jego półkuli.

Wraz z pojawieniem się "bitych" pisarzy i artystów z lat 1950. i zmianami społecznymi, których kulminacją było lato miłości w dzielnicy Haight-Ashbury w latach 1960., San Francisco stało się centrum liberalnego aktywizmu i kontrkultury, która powstała w tym czasie. Demokraci i w mniejszym stopniu Partia Zielonych zdominowały politykę miejską od końca lat 1970., po tym jak ostatni poważny republikański rywal o urząd miejski stracił w 1975 roku wybory na burmistrza z niewielkim marginesem. Od 1988 r. San Francisco nie głosowało na republikańskiego kandydata na prezydenta lub senatora więcej niż 20%. W 2007 r. miasto rozszerzyło swój program Medicaid i inne programy medyczne o charakterze ubocznym do programu Zdrowe San Francisco, który dotuje niektóre usługi medyczne dla kwalifikujących się mieszkańców.

San Francisco posiada również bardzo aktywną społeczność ekologiczną. Począwszy od utworzenia w 1892 r. Klubu Sierra w celu ustanowienia non-profit Friends of the Urban Forest w 1981 r., San Francisco zajmuje czołową pozycję w wielu światowych dyskusjach dotyczących środowiska. Program recyklingu odpadów w San Francisco w 1980 r. był jednym z pierwszych programów recyklingu odpadów na przydrożnych obszarach. Miejska zachęta GoSolarSF promuje instalacje wykorzystujące energię słoneczną, a Komisja ds. Infrastruktury Publicznej San Francisco realizuje program CleanPowerSF, którego celem jest sprzedaż energii elektrycznej z lokalnych źródeł odnawialnych. SF Greasecycle jest programem recyklingu zużytego oleju do gotowania w celu przetworzenia na biodiesel.

Ukończony w 2010 r. projekt Sunset Reservoir Solar Project zainstalował 24.000 paneli słonecznych na dachu zbiornika. 5-megawatowa elektrownia zwiększyła ponad trzykrotnie moc 2-megawatowej generacji energii słonecznej w mieście, kiedy została otwarta w grudniu 2010 r.

LGBT

Flaga tęczowa, symbol dumy LGBT, pochodzi z San Francisco; banery takie jak ten dekorują ulice w Castro.

San Francisco od dawna ma przyjazną dla LGBT historię. Była domem dla pierwszej organizacji praw lesbijek w Stanach Zjednoczonych, Daughters of Bilitis; pierwszą osobą otwarcie homoseksualną ubiegającą się o urząd publiczny w Stanach Zjednoczonych, José Sarria; pierwszy jawnie gejowski mężczyzna, który zostanie wybrany na urząd publiczny w Kalifornii, Harvey Milk; pierwszy sędzia otwarcie lesbijski mianowany w Stanach Zjednoczonych, Mary C. Morgan; i pierwsza komisarz policji transseksualnej, Theresa Sparks. Duża populacja gejów w mieście przez wiele dziesięcioleci tworzyła i utrzymywała aktywną politycznie i kulturowo społeczność, rozwijając silną obecność w życiu obywatelskim San Francisco. Według danych sondażowych opublikowanych w 2015 r. przez Gallup, proporcja obszaru metra w San Francisco wynosi 6,2%, co jest najwyższym odsetkiem obserwowanym w 50 najbardziej zaludnionych obszarach metropolitalnych, mierzonym przez organizację sondażową.

Jednym z najpopularniejszych miejsc dla turystów gejów na świecie jest miasto, w którym znajduje się San Francisco Pride, jedna z największych i najstarszych parad dumy. Imprezy w San Francisco Pride odbywają się nieprzerwanie od 1972 r. Tematyka imprez i nowy temat są tworzone każdego roku. W 2013 r. ponad 1,5 miliona osób wzięło udział w wydarzeniu, o około 500 000 więcej niż w roku poprzednim.

Targi Folsom Street (FSF) to doroczne targi uliczne BDSM i skórzanych podkultur, które odbędą się we wrześniu i które zajmują się "Leather Pride Week" w San Francisco. Zaczęło się w 1984 r. i jest trzecim co do wielkości w Kalifornii jednodniowym wydarzeniem na wolnym powietrzu oraz największym na świecie wydarzeniem dotyczącym skóry i prezentacji produktów i kultury BDSM.

Media

Budynek San Francisco Chronicle

Główną gazetą codzienną w San Francisco jest Kronika San Francisco, która jest obecnie najpowszechniej rozpowszechnioną gazetą północnej Kalifornii. Chronicle jest najbardziej znany z byłego felietonisty, późnej Herb Caen, którego codzienne rozmyślania przyciągały krytyczne uznanie i reprezentowały "głos San Francisco". Egzaminator z San Francisco, niegdyś kamień węgielny imperium medialnego Williama Randolpha Hearsta i domu Ambrose Bierce'a, przez lata spadł do obiegu i obecnie przybiera formę wolnego codziennego tabloidu, pozostającego pod nową własnością. Sing Tao Daily twierdzi, że jest największym z kilku chińskich dzienników językowych obsługujących obszar Zatoki. SF Weekly to alternatywna tygodnik w mieście. San Francisco i 7x7 to wielkie błyszczące czasopisma o San Francisco. Narodowa gazeta Matka Jones ma również siedzibę w San Francisco.

Obszar Zatoki San Francisco jest szóstym co do wielkości rynkiem telewizyjnym, a czwarty co do wielkości rynek radiowy w USA Najstarsza stacja radiowa w mieście, KCBS, rozpoczęła działalność jako stacja eksperymentalna w San Jose w 1909 r., przed rozpoczęciem komercyjnego nadawania. KALW była pierwszą w mieście stacją radiową FM, kiedy w 1941 r. podpisała się na antenie. Pierwszą miejską stacją telewizyjną był KPIX, który rozpoczął nadawanie w 1948 r.

Wszystkie główne amerykańskie sieci telewizyjne mają oddziały obsługujące region, z których większość ma siedzibę w mieście. CNN, MSNBC, BBC, Al Jazeera America, Russia Today oraz CCTV America mają również regionalne biura informacyjne w San Francisco. Bloomberg West został wystrzelony w 2011 r. ze studia na temat programów Embarcadero i CNBC z One Market Plaza od 2015 r. ESPN wykorzystuje lokalne studio ABC do nadawania. Regionalna sieć sportowa Comcast SportsNet Bay Area i jej siostrzana stacja Comcast SportsNet California znajdują się w San Francisco. Siecią Pac-12 jest również San Francisco.

Publiczne punkty nadawcze obejmują zarówno stację telewizyjną, jak i stację radiową, które nadają pod wezwaniami KQED z obiektu znajdującego się w pobliżu dzielnicy Potrero Hill. KQED-FM jest najbardziej wysłuchanym w kraju filii National Public Radio. Inny lokalny nadawca, KPOO, jest niezależną, należącą do Afroameryki i prowadzącą niekomercyjną stacją radiową z siedzibą w 1971 r. CNET, założona w 1994 r. i Salon.com, 1995 r., mają siedzibę w San Francisco.

Wynalazcy z San Francisco wnieśli istotny wkład w nowoczesne media. W latach 1870. Eadweard Muybridge rozpoczął fotografowanie ruchu i wynalazł zoopraksoskop, z którym mógł obejrzeć jego nagrania. To były pierwsze zdjęcia. Następnie w 1927 r. kamera fotograficzna Philo Farnswortha przesłała swój pierwszy obraz. To była pierwsza telewizja.

Przezwiska

San Francisco ma kilka pseudonimów, w tym "The City by Bay", "Golden Gate City", "Frisco", "SF", "San Fran" i "Fog City", a także starszych, takich jak "The City that Knows How", "Bagdad by Bay", "The Paris of the West" lub, jak lokalni nazywają to "The City". San Fran i Frisco są używane tylko poza samym San Francisco i są ignorowane przez mieszkańców.

Sztuki artystyczne

Lobby of the War Memorial Opera House, jeden z ostatnich budynków wzniesionych w stylu Beaux Arts w Stanach Zjednoczonych

Centrum Pamięci Wojennej i Sztuki Scenicznej w San Francisco jest gospodarzem jednych z najbardziej wytrzymałych firm artystycznych w kraju. W operze wojskowej mieści się Opera San Francisco, druga co do wielkości firma opera w Ameryce Północnej oraz balet San Francisco, podczas gdy Symphony San Francisco grają w sali balowej Davies. Otwarte w 2013 r. Centrum SFJAZZ organizuje koncerty jazzowe przez cały rok.

Fillmore to miejsce muzyki w Western Addition. Jest to drugie wcielenie zabytkowego miejsca, które zyskało sławę w latach 1960., gdzie na scenie pierwsi pierwsi występowali znani muzycy, tacy jak Grateful Dead, Janis Joplin, Led Zeppelin i Jefferson Airplane, wspierając dźwięk San Francisco.

San Francisco ma wiele teatrów i miejsc występów na żywo. Odnotowano lokalne firmy teatralne za podejmowanie ryzyka i innowacje. Nagrodzony przez Tony amerykański teatr konserwatywny non-profit (A.C.T.) jest członkiem Narodowej Ligi Teatrów Mieszkalnych. Wśród innych lokalnych zwycięzców Regionalnej Nagrody Teatru Tony znajduje się Troupe San Francisco Mime. Teatry w San Francisco często organizują imprezy przed Broadwayem i ćwiczenia, a niektóre oryginalne produkcje w San Francisco zostały później przeniesione na Broadway.

Muzea

W Muzeum Sztuki Współczesnej w San Francisco (SFMOMA) mieści się 20. wiek i dzieła sztuki współczesnej. W 1995 r. przeniosło się do swojego obecnego budynku na południu sąsiedztwa Market i przyciągało ponad 600 000 osób rocznie. W 2013 r. firma SFMOMA została zamknięta do renowacji i rozbudowy. Muzeum zostało otwarte 14 maja 2016 r. z dodatkiem zaprojektowanym przez Snøhettę, który podwoił rozmiar muzeum.

Pałac Legii Honorowej posiada przede wszystkim europejskie antyki i dzieła sztuki w budynku Lincoln Park, wzorowanym na jego paryskim imienniku. Muzeum de Young w Golden Gate Park przedstawia amerykańskie dzieła dekoracyjne i antropologiczne gospodarstwa z Afryki, Oceanii i Ameryk, podczas gdy sztuka azjatycka znajduje się w azjatyckim Muzeum Sztuki. W przeciwieństwie do "de Young" stoi Kalifornijska Akademia Nauk, muzeum historii naturalnej, w którym znajduje się również Planetarium Morrison i Akwarium Steinhart. Położony na Piotrze 15 na Embarcadero, Exploratorium jest interaktywnym muzeum naukowym. Współczesne Muzeum Żydów jest instytucją, która nie zbiera pieniędzy i organizuje liczne wystawy tymczasowe. Na Nob Hill Muzeum Kabli jest muzeum pracy, w którym znajduje się elektrownia w kablówce, która napędza kable.

Plaże i parki

Ocean Beach, San Francisco z widokiem na Cliff House

Golden Gate Park widziany ze Strawberry Hill

Kilka parków San Francisco i prawie wszystkie jego plaże stanowią część regionalnego Krajowego Obszaru Rekreacji Golden Gate, jednej z najbardziej odwiedzonych jednostek systemu Parku Narodowego w Stanach Zjednoczonych, z ponad 13 milionami odwiedzających rocznie. Wśród atrakcji GGNRA w mieście znajduje się Ocean Beach, który biegnie wzdłuż wybrzeża Oceanu Spokojnego i jest uczęszczany przez żywą społeczność surfingową, oraz Baker Beach, który znajduje się w zatoce na zachód od Golden Gate i w części Presidio, dawnej bazie wojskowej. Również w ramach Presidio znajduje się Crissy Field, dawne lotnisko, które zostało przywrócone do naturalnego ekosystemu słonego bagna. GGNRA zarządza również Fort Funston, Lands End, Fort Mason i Alcatraz. Parki Narodowe administrują oddzielnie Parkiem Historycznym San Francisco Maritime National Park - flotą statków historycznych i nabrzeża wodnego wokół Parku Wodnego.

Plac Alamo jest jednym z najbardziej znanych parków w okolicy i jest często symbolem San Francisco dla jego popularnej lokalizacji dla kultury filmowej i pop.

Istnieje ponad 220 parków utrzymywanych przez Departament Rekreacji i Parków w San Francisco. Największym i najbardziej znanym parkiem miejskim jest Golden Gate Park, który rozciąga się od centrum miasta na zachód do Oceanu Spokojnego. Po pokryciu miejscowymi trawiami i wydmami, park powstał w latach 1860-tych i powstał w wyniku rozległego sadzenia tysięcy obcych drzew i roślin. Duży park jest bogaty w atrakcje kulturalne i naturalne, takie jak Konserwatorium Kwiatów, Japoński Ogród Tea i Ogród Botaniczny San Francisco. Jezioro Merced to jezioro słodkowodne otoczone parklandem i niedaleko zoo w San Francisco, miasteczkowego parku, w którym znajduje się ponad 250 gatunków zwierząt, z których wiele jest zagrożonych. Jedynym parkiem zarządzanym przez system California State Park, zlokalizowanym głównie w San Francisco, Candlestick Point był pierwszy miejski obszar rekreacyjny.

San Francisco jest pierwszym miastem w USA, które ma park w odległości 10 minut spacerem od każdego mieszkańca. Według organizacji non-profit Trust for Public Land, w rankingu ParkScore z 2018 r. zajmuje piąte miejsce w Stanach Zjednoczonych pod względem dostępu do parku i jego jakości w rankingu ParkScore 100 najlepszych systemów parkowych.

Sport

Oracle Park został otwarty w 2000 roku.

Klub Olimpijski

San Francisco Giants z Major League Baseball grało w San Francisco od momentu wyruszenia z Nowego Jorku w 1958 roku. Giants grają w Oracle Park, który otworzył się w 2000 roku. Giants wygrali World Series tytuły w 2010, 2012 i 2014. Giganci pochwalili się takimi gwiazdami jak Willie Mays, Willie McCovey i Barry Bonds. W 2012 r. San Francisco zostało sklasyfikowane na 1. miejscu w badaniu, w którym zbadano, które obszary metra w USA od 1920 r. produkowały najwięcej głównych liturów.

W 1946 r. 49-osobowy członek National Football League (NFL) rozpoczął grę w San Francisco jako członek ligowej konferencji piłkarskiej (AAFC), przeniósł się do NFL w 1950 r. i do Parku Candlesticka w 1971 r. Zespół rozpoczął gry domowe na Stadionie Levi w Santa Clara w 2014 roku. 49ers wygrało pięć tytułów Super Bowl w latach 1982-1995.

Wojownicy z San Francisco grali w NBA w latach 1962-1971, zanim zmienili nazwę na Golden State Warriors przed sezonem 1971-1972, próbując przedstawić zespół jako reprezentację całego stanu Kalifornia. Teren Warrior, Chase Center, znajduje się obecnie w San Francisco. Wygrali sześć mistrzostw i w latach 2015-2019 zdobyli pięć kolejnych finałów NBA, wygrywając trzy.

Na poziomie kolegialnym, San Francisco Dons konkuruje w NCAA Division I. Bill Russell prowadził drużynę koszykówki Don na mistrzostwa NCAA w latach 1955 i 1956. Jest też Gators stanu San Francisco, który konkuruje w NCAA Division II. Oracle Park organizował coroczną mecz piłkarską Fight Hunger Bowl w latach 2002-2013, zanim przeniósł się do Santa Clara.

Od 1912 r., odbywające się co roku od zatoki do łamigłówek, najlepiej znane są z kolorowych kostiumów i ducha społeczności. Maraton w San Francisco przyciąga ponad 21 000 uczestników. Ucieczka z triathlonu Alcatraz przyciągnęła od 1980 r. 2 000 czołowych profesjonalnych i amatorskich triathlonistów na doroczny wyścig. Klub Olimpijski założony w 1860 roku jest najstarszym klubem sportowym w Stanach Zjednoczonych. Prywatny kurs golfowy ogarnął US Open pięć razy. San Francisco organizowało konkurs na jacht Cup 2013.

Dzięki idealnemu klimatowi do uprawiania sportu na wolnym powietrzu, San Francisco dysponuje licznymi zasobami i możliwościami dla amatorów, sportów i rekreacji. W mieście jest ponad 200 mil (320 km) tras rowerowych, pasów ruchu i tras rowerowych. Mieszkańcy San Francisco często zaliczają się do najsilniejszych w kraju. Golden Gate Park ma kilka kilometrów utwardzonych i nieutwardzonych szlaków biegowych, jak również pole golfowe i pole golfowe. Łodzie, żeglarstwo, windsurfing i kitesurfing należą do popularnych zajęć w Zatoce San Francisco, a miasto utrzymuje port jachtowy w dystrykcie Marina.

San Francisco, oficjalnie znane jako City and County of San Francisco, jest skonsolidowanym miastem-hrabstwem, o statusie, który posiada od 1856 secesji tego, co jest obecnie w San Mateo County. To jedyna taka konsolidacja w Kalifornii. Burmistrz jest również organem wykonawczym okręgu, a rada nadzorcza okręgu pełni funkcję rady miejskiej. Rząd San Francisco jest miastem czarterowym i składa się z dwóch równorzędnych oddziałów: na czele władzy wykonawczej stoi burmistrz, w skład którego wchodzą również inni urzędnicy wybrani i mianowani w całym mieście oraz służby cywilnej; 11-osobowa Rada Organów Nadzoru, organ ustawodawczy, jest kierowana przez przewodniczącego i jest odpowiedzialna za uchwalanie ustaw i budżetów, chociaż w San Francisco do uchwalania przepisów wykorzystuje się również bezpośrednie inicjatywy wyborcze.

Ratusz w San Francisco

Członkowie Rady Organów Nadzoru są wybierani jako przedstawiciele konkretnych okręgów w mieście. Po śmierci lub rezygnacji burmistrza prezes Rady Organów Nadzoru staje się burmistrzem do czasu, gdy cała Rada wybierze tymczasowego zastępcę na pozostały okres kadencji. W 1978 r. Dianne Feinstein założyła biuro po zabójstwie George'a Moscone'a, a następnie została wybrana przez zarząd do zakończenia kadencji. W 2011 roku Ed Lee został wybrany przez zarząd do końca kadencji Gavina Newsoma, który zrezygnował z objęcia urzędu gubernatora Kalifornii. Lee (który wygrał 2 wyborów na stanowisko burmistrza) został tymczasowo zastąpiony przez prezesa Rady Organów Nadzoru San Francisco London Breed po jego śmierci 12 grudnia 2017 r. Inspektor Mark Farrell został mianowany przez Radę Organów Nadzoru na zakończenie kadencji Lee 23 stycznia 2018 r.

Ze względu na swój wyjątkowy status miasta-hrabstwa samorządy lokalne mogą sprawować jurysdykcję nad niektórymi nieruchomościami poza granicami miast. Port lotniczy San Francisco, mimo że znajduje się w hrabstwie San Mateo, jest własnością i jest obsługiwany przez miasto i okręg San Francisco. Największy kompleks więzienny w San Francisco (County Jail No. 5) znajduje się w hrabstwie San Mateo, w nieposiadającym osobowości prawnej obszarze przylegającym do San Bruno. San Francisco uzyskało również stałe prawo do dzierżawy nad doliną Hetch Hetchy i przelewów wodnych w Parku Narodowym Yosemite na mocy ustawy Raker z 1913 r.

San Francisco pełni rolę regionalnego ośrodka dla wielu grup federalnej biurokracji, w tym Sądu Apelacyjnego USA, Banku Rezerwy Federalnej i amerykańskiej mennicy. Do czasu likwidacji miasta na początku lat 1990., w Presidio, Treasure Island i Hunters Point znajdowały się duże instalacje wojskowe - dziedzictwo wciąż odzwierciedlone w corocznym obchodzeniu Tygodnia Floty. W stanie Kalifornia San Francisco jest domem sądu najwyższego i innych agencji państwowych. Zagraniczne rządy utrzymują ponad siedemdziesiąt konsulatów w San Francisco.

Budżet gminy na lata budżetowe 2015-16 wyniósł 8,99 mld USD i jest jednym z największych budżetów miast w Stanach Zjednoczonych. Miasto San Francisco wydaje więcej na mieszkańca niż jakiekolwiek inne miasto poza Waszyngtonem, ponad 10.000 dolarów w latach 2015-2016. Miasto zatrudnia około 27 000 pracowników.

W Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych San Francisco jest dzielone między 12. i 14. dzielnicę Kalifornii.

Bezpieczeństwo publiczne

Zbrodnia

W 2011 r. zgłoszono 50 morderstw, czyli 6,1 na 100 000 osób. Było około 134 gwałtów, 3 142 rabunków i około 2 139 napadów. Było około 4 469 włamań, 25 100 kradzieży i 4 210 kradzieży pojazdów mechanicznych. Obszar Tenderloin ma najwyższy wskaźnik przestępczości w San Francisco: 70% brutalnych zbrodni w mieście i około jednej czwartej morderstw w mieście, ma miejsce w tej okolicy. W Tenderloin obserwuje się również wysoki wskaźnik narkomanii, przemocy w gangach i prostytucji. Innym obszarem o wysokim wskaźniku przestępczości jest obszar Bayview-Hunters Point. W pierwszych sześciu miesiącach 2015 r. doszło do 25 morderstw w porównaniu z 14 w pierwszych sześciu miesiącach 2014 r. Jednak wskaźnik morderstw jest wciąż znacznie niższy niż w ostatnich dziesięcioleciach. Jednak stopa ta ponownie wzrosła do końca 2016 r. Według policji w San Francisco w 2016 r. w mieście miało miejsce 59 morderstw, co oznacza wzrost o 13,5% liczby zabójstw (52) od 2015 r.

W pierwszej połowie 2018 r. odchody ludzkie na chodnikach San Francisco były drugą najczęściej spotykaną skargą mieszkańców miasta, z około 65 telefonami dziennie. Miasto stworzyło "patrol", który próbuje walczyć z tym problemem.

Oficerowie CHP egzekwują Kalifornijski Kodeks Pojazdowy, ścigają zbiegów zauważonych na autostradach i zajmują się wszystkimi znaczącymi przeszkodami i wypadkami w ich jurysdykcji.

Gangowie

W mieście działa kilka gangów ulicznych, w tym MS-13, Sureños i Norteños w dystrykcie Misyjnym. Afrykańsko-amerykańskie gangi uliczne znane w innych miastach, w tym w Crips, walczyły o ustanowienie podstaw w San Francisco, podczas gdy policja i prokuratorzy zostali oskarżeni o liberalne znakowanie młodych afrykańsko-amerykańskich mężczyzn jako członków gangów. W San Francisco donoszono o gangach kryminalnych z chińskimi strzelcami, w tym z grupami Triad, takimi jak Wo Hop To. W 1977 r. trwająca rywalizacja między dwoma chińskimi gangami doprowadziła do ataku na restaurację Golden Dragon w Chinatown, w wyniku którego zginęło 5 osób, a 11 zostało rannych. Żadna z ofiar tego ataku nie była członkami gangu. Pięciu członków gangu Joe Boys zostało aresztowanych i skazanych za zbrodnię. W 1990 r. strzelanina z gangami zabiła jednego człowieka i zraniła sześciu innych przed klubem nocnym niedaleko Chinatown. W 1998 roku sześciu nastolatków zostało zastrzelonych i rannych na chińskim placu zabaw; następnie aresztowano 16-letniego chłopca.

Pokojowi oficerowie

Policja San Francisco została założona w 1849 roku. Część Krajowego Obszaru Rekreacyjnego Golden Gate położona w mieście, w tym Presidio i Ocean Beach, jest patrolowana przez Policję Parkową Stanów Zjednoczonych.

Straż Pożarna w San Francisco zapewnia miastu zarówno pomoc w gaszeniu pożarów, jak i w nagłych wypadkach.

Miasto prowadzi 22 publicznych toalet "pit stop".

Wymiana igieł

Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się chorób z igieł, miasto rozdaje 400 000 wolnych strzykawek miesięcznie. Tylko 60% jest kiedykolwiek zwróconych. Niektóre kończą jako potencjalnie niebezpieczne śmieci.

Stosunki międzynarodowe

San Francisco uczestniczy w programie Sister Cities. W sumie 41 konsulatów ogólnych i 23 konsulatów honorowych ma biura w okolicy zatoki San Francisco.

Uczelnie i uniwersytety

Główny Uniwersytet Stanowy San Francisco

Kampus Górski Lone Uniwersytetu San Francisco

Uniwersytet Kalifornijski w San Francisco jest jedynym kampusem systemu uniwersyteckiego w Kalifornii, który jest całkowicie poświęcony edukacji absolwentów w dziedzinie nauk medycznych i biomedycznych. Znajduje się w rankingu pięciu najlepszych szkół medycznych w Stanach Zjednoczonych i prowadzi Centrum Medyczne UCSF, które zajmuje pierwsze miejsce w szpitalu w Kalifornii i numer 5 w kraju. UCSF jest głównym lokalnym pracodawcą, drugim pod względem wielkości tylko dla władz miejskich i powiatowych. W 2003 r. otwarto kampus Mission Bay o powierzchni 43 akrów (17 ha), uzupełniając pierwotny obiekt w Parnassus Heights. Obejmuje ona przestrzeń badawczą i obiekty badawcze sprzyjające przedsiębiorczości w dziedzinie biotechnologii i nauk przyrodniczych oraz podwoi wielkość przedsiębiorstwa badawczego UCSF. Ogólnie rzecz biorąc, UCSF obsługuje ponad 20 obiektów w San Francisco. Uniwersytet Kalifornijski, Hastings College of the Law, założony w Civic Center w 1878 roku, jest najstarszą szkołą prawniczą w Kalifornii i twierdzi, że na ławce stanowej jest więcej sędziów niż jakakolwiek inna instytucja. Dwie instytucje Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Francisco utworzyły niedawno oficjalną przynależność do Konsorcjum UCSF/UC Hastings ds. Prawa, Nauki i Polityki Zdrowia.

Uniwersytet Stanowy San Francisco jest częścią systemu California State University i znajduje się w pobliżu Lake Merced. Szkoła ma około 30 000 studentów i przyznaje tytuły licencjackie, magisterskie i doktoranckie w ponad 100 dyscyplinach. City College w San Francisco, z głównym ośrodkiem w dzielnicy Ingleside, jest jednym z największych dwuletnich kolegiów społecznych w tym kraju. Uczestniczy w nim około 100 000 studentów i oferuje szeroki program kształcenia ustawicznego.

Założony w 1855 r. Uniwersytet San Francisco, prywatny uniwersytet jezuicki położony na Lone Mountain, jest najstarszą instytucją szkolnictwa wyższego w San Francisco i jedną z najstarszych uczelni na zachód od rzeki Mississippi. Golden Gate University to prywatny, niesekciarski uniwersytet koedukacyjny założony w 1901 r. i zlokalizowany w dzielnicy finansowej. Akademia Sztuki jest największym instytutem sztuki i designu w kraju, liczącym 13 000 studentów. Założony w 1871 r. Instytut Sztuki San Francisco jest najstarszą szkołą sztuki na zachód od Mississippi. California College of the Arts, położony na północ od Potrero Hill, posiada programy w dziedzinie architektury, sztuk pięknych, projektowania i pisania. Konserwatorium Muzyczne w San Francisco, jedyna niezależna szkoła muzyczna na zachodnim wybrzeżu, przyznaje dyplomy w instrumentach orkiestrowych, muzyce kameralnej, kompozycji i dyrygowaniu. Kalifornijska Akademia Kulinarna, związana z programem Le Cordon Bleu, oferuje programy w dziedzinie sztuki kulinarnej, piekarnictwa i ciast oraz gościnności i zarządzania restauracjami. Kalifornijski Instytut Studiów Integralnych, założony w 1968 r., oferuje różnorodne studia magisterskie w Szkołach Psychologii i Zdrowia Zawodowego oraz Świadomości i Transformacji.

Szkoły podstawowe i średnie

Szkoły publiczne prowadzone są przez San Francisco Unified School District oraz Państwową Radę Edukacji dla niektórych szkół czarterowych. Lowell High School, najstarsza publiczna szkoła średnia w USA na zachód od Mississippi, oraz mniejsza Szkoła Sztuki Liceum to dwie szkoły magnetu San Francisco na poziomie szkoły średniej. Uczniowie szkół publicznych uczęszczają do szkół w oparciu o system przydzielania zadań, a nie sąsiedztwo.

Niemal 30% uczniów w wieku szkolnym uczęszcza do jednej z ponad 100 szkół prywatnych lub przedszkolnych w San Francisco, w porównaniu z 10% w skali krajowej. Prawie 40 z tych szkół to szkoły katolickie zarządzane przez archidiecezję San Francisco.

Edukacja wczesna

W San Francisco prowadzi się prawie 300 programów przedszkolnych prowadzonych głównie przez Head Start, San Francisco Unified School District, prywatnych usługodawców typu "non-profit" i rodzinnych placówek opieki nad dziećmi. Wszystkie 4-letnie dzieci mieszkające w San Francisco mają dostęp do przedszkola w ramach programu Preschool for All.

Most Bay oferuje jedyne bezpośrednie połączenie z zatoką Wschodnią.

Autostrady i drogi

Ze względu na swoją wyjątkową geografię i bunty na autostradzie z końca lat 1950., Interstate 80 rozpoczyna się w drodze do mostu Bay i jest jedynym bezpośrednim połączeniem samochodowym z zatoką Wschodnią. Trasa 101 USA łączy się z zachodnim krańcem Interstate 80 i zapewnia dostęp do południowej części miasta wzdłuż Zatoki San Francisco w kierunku Doliny Krzemowej. Na północy, w routingu dla USA 101 używane są ulice tętnicze, aby połączyć się z mostem Golden Gate, jedynym bezpośrednim połączeniem samochodowym z Marin County i North Bay.

W ramach modernizacji mostu Golden Gate i montażu bariery samobójczej, począwszy od 2019 r., balustrady po zachodniej stronie chodnika dla pieszych zostały zastąpione cieńszymi, bardziej elastycznymi listwami w celu poprawy aerodynamicznej tolerancji mostu na wysokie wiatry do 100 mph (161 km/h). Począwszy od czerwca 2020 r., docierały doniesienia o głośnym hum wytwarzanym przez nowe listwy szynowe, słyszanym w całym mieście, gdy wiał silny wiatr zachodni.

Most Golden Gate jest jedynym połączeniem z Zatoką Północną.

Trasa 1 wkracza również do San Francisco z północy przez most Golden Gate i przecina miasto jako przeciek tętniczy 19th Avenue, łącząc się z Interstate 280 na południowej granicy miasta. Autostrada międzystanowa nr 280 znajduje się na południe od San Francisco, a także na wschód wzdłuż południowej krawędzi miasta, kończąc na południe od mostu Bay w południowej części dzielnicy Market. Po trzęsieniu ziemi w Loma Prieta w 1989 r. przywódcy miast zniszczyli autostradę Embarcadero i część centralnej autostrady, przekształcając je w uliczne bulwary.

Trasa 35 wchodzi do miasta od południa jako Skyline Boulevard i kończy się na jego skrzyżowaniu z autostradą 1. Trasa 82 wchodzi do San Francisco z południa jako Mission Street, a wkrótce potem kończy się na jej skrzyżowaniu z 280. Zachodni koniec historycznej autostrady Lincoln, pierwszej drogi przez Amerykę, znajduje się w parku Lincoln w San Francisco.

Transport publiczny

Samochód kablowy w górę Hyde St, z Alcatraz w zatoce

32% mieszkańców San Francisco korzysta z transportu publicznego w celu codziennego dojazdu do pracy, zajmując pierwsze miejsce na zachodnim wybrzeżu i trzecie miejsce w Stanach Zjednoczonych. Kolej Miejska San Francisco, znana głównie pod nazwą Muni, jest podstawowym systemem publicznego tranzytu w San Francisco. Muni jest siódmym co do wielkości systemem tranzytowym w Stanach Zjednoczonych, z 210 848 310 przejażdżkami w 2006 r. System ten obsługuje system kolei lekkich i metra, metro Muni oraz duże sieci autokarowe autobusowe i trolejowe. Ponadto prowadzi historyczną linię tramwajową, biegnącą na Market Street od Castro Street do Fisherman's Wharf. Prowadzi również słynne samochody kablowe, które zostały wyznaczone jako Krajowy Historyczny Punkt Wyjścia i są główną atrakcją turystyczną.

Bay Area Rapid Transit (BART), regionalny system szybkiego tranzytu, łączy San Francisco z zatoką Wschodnią i San Jose przez podwodną rurę Transbay. Linia biegnie pod Market Street do Civic Center, gdzie skręca na południe do Mission District, południowej części miasta, przez północny okręg San Mateo, do międzynarodowego lotniska San Francisco i Millbrae.

Kolejny system kolei dojazdowych, Caltrain, biegnie z San Francisco wzdłuż Półwyspu San Francisco do San Jose. Historycznie pociągi obsługiwane przez południowe linie Pacyfiku biegły z San Francisco do Los Angeles przez Palo Alto i San Jose.

Autostrada Amtrak California Thruway prowadzi autobus wahadłowy z trzech miejsc w San Francisco do stacji w zatoce w Emeryville. Ponadto BART oferuje połączenia z San Francisco ze stacji Amtrak w Emeryville, Oakland i Richmond, a Caltrain oferuje połączenia w San Jose i Santa Clara. Obsługa kolejowa prowadzi również na południe do San Luis Obispo z połączeniem z Pacific Surfliner.

Golden Gate Ferry M/V Del Norte zadokowany w budynku promu

San Francisco Bay Ferry prowadzi działalność z Ferry Building i Pier 39 do punktów w Oakland, Alameda, Bay Farm Island, South San Francisco i na północ do Vallejo w Solano County. Golden Gate Ferry jest drugim operatorem promu obsługującym połączenia między San Francisco i Marin County. SolTrans prowadzi dodatkową usługę autobusową między Ferry Building a Vallejo.

San Francisco było wczesnym adoptorem w Ameryce. City CarShare o charakterze niezarobkowym otwarto w 2001 r. Zipcar ściśle obserwował.

Aby zapewnić mieszkanie dużej liczbie obywateli San Francisco, którzy codziennie dojeżdżają do Doliny Krzemowej, firmy takie jak Google i Apple zaczęły świadczyć prywatne usługi transportu autobusowego dla swoich pracowników, od lokalizacji w San Francisco do punktu dostępowego do uruchamiania technologii. Autobusy te szybko stały się gorącym tematem debaty w mieście, ponieważ protestujący twierdzą, że blokują tory autobusowe i opóźniają publiczne autobusy.

Porty lotnicze

Port lotniczy San Francisco jest głównym lotniskiem w San Francisco i w Zatoce.

Chociaż znajduje się 13 mil (21 km) na południe od centrum w nieposiadającym osobowości prawnej okręgu San Mateo, Międzynarodowy Port Lotniczy San Francisco (SFO) podlega jurysdykcji miasta i hrabstwa San Francisco. SFO jest węzłem dla United Airlines i Alaska Airlines. SFO jest główną międzynarodową bramą do Azji i Europy, z największym międzynarodowym terminalem w Ameryce Północnej. W 2011 r. SFO było ósmym najbardziej ruchliwym portem lotniczym w USA i 22 najbardziej pracującym na świecie, obsługującym ponad 40,9 miliona pasażerów.

Międzynarodowy Port Lotniczy Oakland, położony w poprzek zatoki, jest popularną, tanią alternatywą dla SFO. Z geograficznego punktu widzenia port lotniczy Oakland znajduje się w przybliżeniu w tej samej odległości od centrum San Francisco co SFO, ale ze względu na jego położenie w Zatoce San Francisco, jest on bardziej oddalony od San Francisco.

Kolarstwo i chodzenie

Rower jest popularnym środkiem transportu w San Francisco, gdzie codziennie dojeżdża do niego 75 000 mieszkańców. Bay Wheels, poprzednio nazwany Bay Area Bike Share w momencie powstania, wystrzelono w sierpniu 2013 r. z 700 rowerami w centrum San Francisco, wybranych miastach w Zatoce Wschodniej i San Jose. Agencja Transportu Miejskiego San Francisco i okręg zarządzania jakością powietrza w Zatoce są odpowiedzialne za działanie z kierownictwem firmy Motivate. W 2017 r. rozpoczęła się poważna ekspansja, wraz ze zmianą marki Ford GoBike; spółka otrzymała swoją obecną nazwę w 2019 r. Ruch pieszy jest również powszechny. W 2015 r. Walk Score zajęła drugie miejsce w San Francisco w Stanach Zjednoczonych.

W San Francisco liczba zgonów z powodu ruchu pieszego i rowerzystycznego jest znacznie wyższa niż w USA. W 2013 r. w wyniku kolizji pojazdów zginęło 21 pieszych, co jest najwyższe od 2001 r., czyli 2,5 zgonów na 100 000 osób - o 70% więcej niż średnia krajowa 1,5.

Kolarstwo staje się coraz bardziej popularne w mieście. Roczna liczba rowerów przeprowadzana przez Miejską Agencję Transportu (MTA) w 2010 r. wykazała, że liczba rowerzystów w 33 lokalizacjach wzrosła o 58% w porównaniu z liczbą początkową w 2006 r. W 2008 r. MTA oszacowało, że każdego dnia w mieście odbywało się około 128 000 podróży rowerowych, czyli 6% wszystkich podróży. Od 2002 r. ulepszenia infrastruktury rowerowej, takie jak dodatkowe tory rowerowe i stojaki postojowe, sprawiły, że jazda na rowerze w San Francisco stała się bezpieczniejsza i wygodniejsza. Od 2006 r. San Francisco otrzymuje status "Gold" od Ligi Bicyklistów Amerykańskich.